نشا، گیاه کوچکی است که قسمتی از دوره رشد خود را در محیطی با
نور و دمای کنترل شده می گذراند و پس از مساعد شدن آب و هوا به زمین اصلی منتقل می شود
نشاکاری به عمل انتقال و کاشت نشاء در زمین اصلی گفته می شود
مزایای نشاکاری
تقویت سیستم ریشه ای گیاهان پیش از کاشت در مزرعه
امکان ایجاد شرایط محیطی مناسب در اوایل رشد
کوتاه کردن طول دوره رشد
پیش_رس کردن محصول
رعایت دقیق فاصله بوته ها در زمان کاشت
عدم نیاز به تنک کردن سبزی های نشایی
نشا نسبت به بذر، آب کمتری نیاز دارد و در مقابل کمبود آب نیز مقاومت بیشتری دارند.
نشاها نسبت به بذر تنفس شدیدتری دارند.
از این رو باید تا قبل از کاشت در جای پر نور، خنک و مرطوب نگهداری شوند
محل پرورش نشاء
نشاها را می توان بسته به موقعیت آب و هوایی در #شاسی،
گلخانه، تونل های پلاستیکی و یا در خزانه هوای آزاد پرورش داد
آماده کردن زمین برای انتقال نشاء
قبل از انتقال نشاء ابتدا باید عوامل مشکل‌ساز برای نشاء مانند : قارچ ها،
آفات، علف های هرز و… را از بین ببریم، تا نشاء بتواند مراحل اولیه را که بسیار ضعیف است پشت سر بگذارد.
از متالاکسیل گرانول میتوانید برای از بین بردن قارچ ها در خاک استفاده کنید.
با استفاده از دیازینون گرانول میتوانیدآفات خاکزی را از بین ببرید.
در این مرحله میتوانید از گوگرد پودری برای تنظیم pH خاک و همچنین از بین بردن قارچ‌های خاکزی استفاده نمایید.
همچنین برای از بین بردن بذر علف های هرز میتوانید از تری فلورالین استفاده کنید،
البته درصورتی‌که بخواهید بذر را مستقیماً بکارید باید حداقل دو هفته پس از
سم‌پاشی با تری فلورالین اقدام کنید و ابتدا با استفاده از بذر سبزی‌ها که رشد سریعی دارند، آزمون جوانه‌زنی انجام دهید.
برای تأمین مواد آلی و بهبود ساختمان خاک میتوانید به میزان ۲۰ تا ۲۵ تن در هکتار کود دامی بکار ببرید.
توجه : برای استفاده از این سم چه در کاشت نشا چه بذر با کارشناس مشاور مشورت کنید.
مبارزه با آفات و بیماریها در هر کشت متفاوت از کشت دیگر بوده و برای به
کارگیری سموم باید با کارشناس مجرب در طول دوره کشت مشورت کنید.
مراقبت های ویژه از نشاء در زمان کاشت
زمانی که نشاء به زمین منتقل می‌شود ابتدا باید به فکر استقرار مناسب گیاه و
توسعه ریشه های آن باشیم تا گیاه علاوه بر تأمین مقدار بیشتری از نیاز خود بتواند برای
شرایط نامساعد احتمالی توانایی خود را افزایش دهد.
برای کود دهی به نشاء میتوانید از کودهای محرک ریشه‌زایی (مثل بیو رادیکانت،
رادیفارم، آلگارین) در آبیاری اول استفاده کنید و این کار را تا انتهای دوره ۳ تا ۵ بار تکرار کنید.
همچنین میتوانید از هیومیک اسید و کودهای فسفر بالا استفاده کنید تا
هم توانایی جذب مواد مغذی خاک توسط گیاه را افزایش دهید و
هم نیاز گیاه به فسفر را برای گسترش ریشه ها تأمین کنید.
تغذیه در زمان میوه دهی
زمانی که شکوفه‌ها به چغاله تبدیل شدند باید از کودهای پتاس بالا استفاده کنید
که این کار تا پایان دوره ادامه داشته و حداقل باید ۲ تا ۳ بار تکرار شود،
میتوانید سولفات پتاسیم و نیترات کلسیم را به‌صورت جدا از هم چالکود کنید.
کودهایی که در مرحله میوه دهی استفاده می‌شود باید حاوی عناصری مثل پتاسیم،
کلسیم، آهن، بُر و اسیدآمینه‌ها باشند، این عناصر بیشترین تأثیر را بر روی درشتی،
رنگ گیری، طعم و ماندگاری میوه دارند و بقیه عناصر نقش کمی در این مرحله ایفا می کنند.
